Δαλματίας

Ο σκύλος της Δαλματίας πήρε το όνομά του από την περιοχή Δαλματία της Κροατίας και τα σκυλιά αυτά έγιναν ευρύτερα γνωστά μετά το έργο του Ντίσνεΰ τα 101 σκυλιά της Δαλματίας. Εκτράφησαν σαν φυλή να τρέχουν μαζί με τις άμαξες ή κάτω από αυτές αλλά κατόπιν έγιναν σκυλιά συντροφιάς και μπήκαν μέσα στα σπίτια και τις οικογένειες. το χαρακτηριστικό της ράτσας είναι οι μαύρες βούλες που είναι διάσπαρτες σε όλο το σώμα τους και άλλοτε είναι πολλές και άλλοτε λίγες ή και ελάχιστες. Τα μωρά βλέπετε γεννιούνται λευκά χωρίς καθόλου βούλες που τις αποκτούν αργότερα στη ζωή τους. Εξ αιτίας της λευκότητας του δέρματός του στη γέννα πολλά κουτάβια γεννιούνται κουφά. Παλιά χρησιμοποιούσαν το δέρμα του για γούνες, εξ ου και το ομόνυμο έργο του Ντίσνεΰ, αλλά ευτυχώς τώρα απαγορεύεται. Τα σκυλιά αυτά μπορούν αν γεννήσουν μέχρι και 8 μωρά αλλά συνήθως γεννούν μέχρι 6. Έχουν ένα πρόβλημα με το ουρικό τους οξύ και τις πέτρες στα νεφρά αλλά ξεπερνιούνται όλα όταν υπάρχει αγάπη και προσοχή από την οικογένεια που έχει υοθετήσει ένα τέτοιο σκυλί. Έχει ωραίο παράστημα και καλή συμπεριφορά στο σπίτι και για αυτό έγινε και κατοικίδιο συντροφιάς, αλλά παραμένει πάντα φύλακας και ένα σκυλί με φοβερή αντοχή. Το Δαλματίας συχνά χρησιμοποιείται ως ένα σκυλί διάσωσης, φύλακας, αθλητής, και πιο συχνά ως ενεργό μέλος της οικογένειας.

Τα Δαλματίας εκτράφηκαν για να τρέχουν από κάτω ή δίπλα σε καρότσες αλόγων και έτσι έχουν τεράστια ποσότητα ενέργειας και περισσό σθένος. Δεν τους αρέσει να κάθονται άπρακτα όλη την ημέρα.

Ιατρικά: 

Ένα 10-12% των κουταβιών είναι κουφά. Το ουρικό οξύ στα Δαλματίας είναι υψηλότερο από άλλες ράτσες με αποτέλεσμα να προκαλούνται συχνές ουρολοιμώξεις. Μπάνιο μόνο όταν είναι απαραίτητο.